Dat klinkt makkelijk zul je zeggen, maar ook mijn weg was er een met hobbels. Iets met achter de wolken…Als rasechte controlfreak krijg je niet voor niets deze auto-immuunziekte om mee te leren dealen. Je krijgt wat je aankunt zeggen ze wel eens. Gelukkig kan ik na 3 jaar wel zeggen: I nailed it! Ik heb dat helemaal zelf gedaan. Het was mijn weg en mijn doel. Hoe ik coeliakie heb leren accepteren vertrouwen en loslaten lees je in mijn 40e blog.
A rocky road
Over mijn weg naar de diagnose en het definitieve oordeel schreef ik al eens een blog. Dit verhaal gaat meer over wat er in je hoofd gebeurt en in je relatie met anderen, hoe je tegen het leven aankijkt, na die diagnose. Want eenmaal buiten met een verwijzing voor de diëtist…Dat is pas het echte begin, want om de zon te zien moet je zelf met die wolken aan de slag.
Waarom ik?
Toen bij mij nog niet helemaal vaststond dat ik echt deze ongezellige ziekte had, ging ik mega in denial. No way dat ik als kookfanaat en taartenbakker deze ziekte zou hebben. Ik zocht alle mogelijke andere oorzaken op, googelde me suf op het net naar andere opties en hoopte dat mijn waardes te wijten waren aan veel te veel antibiotica het jaar ervoor. Ik heb dat allemaal losgelaten na het zien van de uitslag van het biopt en de antistoffen in mijn bloed. Het stond vast, ik had het echt! En dat zien van die waardes draagt bij aan de acceptatie van de diagnose, maar wie helpt jou verder? Je sociale leven gaat er namelijk ook best van op zijn kop. Althans, zo ervoer ik het. Je vertrouwen in anderen, waar je normaal aanschoof zonder nadenken, voor een dinertje, een prakkie of een last minute etentje, krijgt heel wat te verduren. En dan heb ik het nog niet over het vertrouwen in je eigen lijf. Want hoe kan het dat je een half mensenleven lang met deze ziekte gelopen hebt, zonder aantoonbare klachten. En nog gekker, hoe kan dat als je dan na 40 jaar zonder dieet, met een maand diëten, wel ineens doodziek wordt als het fout gaat. Da’s gek. Dat begrijpt het hoofd niet zomaar. Daarom is het belangrijk om coeliakie te accepteren, daarna kun je werken aan vertrouwen en loslaten.
Selfcare is selflove
Dus is het belangrijk om goed voor jezelf te zorgen, dat staat voorop. Rust, Reinheid en Regelmaat doen niet alleen wonderen bij babies, maar ook voor mensen met darmaandoeningen is dit een gulden regel. Niet je hart en je longen, maar de darmen zijn het episch centrum van het lichaam. Daar gebeurt het, daar wordt energie gemaakt! Ik stopte met mijn onregelmatige werk en ging beter slapen. Ik zorgde goed voor mezelf en ging meer bewegen. Tot zover het lichamelijke…en als je dan al na 3 maanden je waardes ziet dalen, dan weet je waar je het voor doet. Dat lichaam dat komt er wel uiteindelijk, daar heb je ook de dokter voor.
First things first
Begin met de praktische zaken. Allereerst gaat je boodschappenlijstje op de schop en kan het doen van de boodschappen als een enorme last op je schouders komen, zeker ook als je nooit etiketten las. Daar moet je sowieso direct mee beginnen. Maar dat niet alleen, feestjes, etentjes even lunchen in de stad, dat vereist een bepaalde durf. Mij lukte dat echt pas na een jaar diëten. Pas toen ik zelf wist van de hoed en de rand en aan anderen dat goed kon uitleggen, durfde ik weer voor het eerst uit eten of naar een feestje. En heel eerlijk: er zijn nog steeds feestjes die ik afsla, zoals bijvoorbeeld sommige kinderfeestjes. En dat is oké. Het is jouw lijf, jouw ziekte en jouw gevoel daarbij. Dat mag! Het gaat om het vertrouwen in jezelf en dat in anderen. En dat moet groeien. Omdat ik het zelf heb meegemaakt weet ik als geen ander hoe lastig het kan zijn, maar ook hoe je leert varen op jezelf en je onderbuikgevoel.
Vertrouw jezelf dan vertrouw je de ander
Als dat interne vertrouwen in het lichaam terugkomt, dan kun je gaan werken aan het externe vertrouwen. Het vasthouden aan hoe het ooit was, is negatieve energie, voegt niets toe en helpt je niet verder. Dat oude leven loslaten, als het gaat om eten, dat kost tijd, energie en misschien wel vrienden. Als je leert van jezelf te houden, dan kun je weer ‘naar buiten’ om te genieten van wat het leven te bieden heeft. Want niemand wordt uiteindelijk echt gelukkig van een leeg sociaal leven. Begin met kleine stapjes. Eten bij een vriendin, die interesse toont en begrip heeft dat het nu misschien een beetje anders is, maar niet minder gezellig. Daarna eens een keer uit eten bij een restaurant waar je goede recensies van hebt gelezen. En als laatste de buurtbarbecue of een kinderfeestje. Dat zijn echt wel grote dingen. Het gevaar van kruisbesmetting is op dit soort gelegenheden echt aanwezig. Jij bepaalt zelf of je dit kan en wil. Inmiddels ken jij je lichaam zo goed, dat je weet of je van een kruimel wel of niet ziek wordt. Het gaat erom dat je kenbaar durft te maken wat jouw wensen zijn en of hiermee rekening gehouden kan worden. Om je een stem te geven heb je dat vertrouwen nodig in jezelf en vooral het volgen van je intuïtie heeft mij heel erg geholpen. Ik hoop dat je iets hebt gehad aan mijn tips om coeliakie te accepteren, vertrouwen en loslaten.
Ook leren omgaan met deze ziekte, of heb je andere issues met (zelf)vertrouwen, het volgen van je intuïtie of het loslaten van ballast? Ik kan jou helpen. In een coachingstraject leer ik je om je angsten onder ogen te zien en groots te dromen. Stuur me gerust een mail.